Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια «περιουσίας» καλύπτουν μια επιχείρηση από κινδύνους, όπως π.χ. η πυρκαγιά, η έκρηξη, ο σεισμός κ.λπ., που μπορούν να προκαλέσουν μικρές ή μεγάλες ζημιές στο κτίριο, τον εξοπλισμό, τα εμπορεύματα και γενικά στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης. Συμπληρωματικά, στο πλαίσιο ενός τέτοιου ασφαλιστηρίου συμβολαίου, μπορεί να προστεθεί προαιρετικά η κάλυψη της απώλειας κερδών. Συγκεκριμένα, αν η επιχείρηση υποστεί ζημιά από κάποια αιτία που έχει ήδη ασφαλίσει, π.χ. από φωτιά και λόγω της ζημιάς αυτής διακόψει για κάποιο χρονικό διάστημα τη λειτουργία της, τότε η ασφαλιστική εταιρεία έρχεται να τη στηρίξει με την κάλυψη της απώλειας κερδών, η οποία συνήθως περιλαμβάνει:

1. Την απώλεια του καθαρού κέρδους, λόγω μερικής ή ολικής διακοπής της λειτουργίας της επιχείρησης,
2. Τα γενικά έξοδα, όπως ενοίκια, δάνεια, ασφάλιστρα, μισθούς, έξοδα κίνησης, φόρους, τόκους και λοιπά έξοδα, τα οποία συνεχίζουν να υφίστανται και να πληρώνονται κατά τη διάρκεια της διακοπής των εργασιών της επιχείρησης,
3. Τυχόν πρόσθετα έξοδα θα δημιουργηθούν λόγω της ζημιάς που υπέστη η επιχείρηση, όπως έξοδα προσωρινής εγκατάστασης, προσωρινή ενοικίαση μηχανημάτων για αντικατάσταση καταστραφέντων, έξοδα περιορισμού των επιπτώσεων της ζημιάς, πρόσθετα εργατικά έξοδα κ.λπ.

Η ενδιαφερόμενη επιχείρηση θα πρέπει πάντα να προσδιορίζει τα ανώτατα όρια κάλυψης και τα ποσά που θα καταβληθούν μετά από κάποιο ζημιογόνο γεγονός. Σαν βάση υπολογισμού των ποσών αυτών είναι συνήθως ο κύκλος εργασιών της επιχείρησης, τα καθαρά κέρδη (προ ή μετά φόρων) κλπ.
Συνεπώς, το πιο σωστό είναι η ενδιαφερόμενη επιχείρηση να επιλέξει και να καθορίσει εκείνο το ασφαλιστικό συμβόλαιο  που βρίσκεται πιο κοντά στις απαιτήσεις, αλλά και στις δυνατότητες της.